Zwyczaj ten wywodzi się z czasów dawniejszych niż chrześcijaństwo. Związany jest z obserwacją natury i odradzaniem się przyrody na wiosnę. Tak, jak marzanna jest symbolem przeganiania zimy, tak Gaik jest wprowadzeniem wiosny. Zielony symbolizuje odrodzenie się przyrody, a kolorowe ozdoby akcentują różnicę między bujną wiosną, a martwotą zimy.
Chodzenie z Gaikiem
Tradycja „Chodzenia z Gaikiem” w ogólnopolskiej tradycji obejmowała okres od początku marca do dnia św. Jana Chrzciciela, natomiast w Wielkopolsce związana była przede wszystkim z okresem postu, często z białą niedzielą Miłosierdzia Bożego kończącą oktawę Wielkanocy. W niektórych regionach Polski zwyczaj ten zachował się do dziś, choć już tylko szczątkowo. W kilku województwach zmienił nazwę na: „obrzęd nowego latka” lub „maik”.
Regiony obchodzenia zwyczaju
W południowo-zachodniej i południowej Wielkopolsce zwyczaj chodzenia z zieloną gałęzią zachował się do dziś, choć w niektórych wsiach już tylko szczątkowo. W okolicach Krotoszyna leżącym w południowo-zachodniej Wielkopolsce obrzęd nosi nazwę nowego latka, czyli nowego roku wegetacyjnego, natomiast w południowych krańcach tego regionu zwyczaj ten zwą gaikiem lub maikiem. Na tym terenie małe grupy dzieci i młodzieży obchodzą wieś z reguły w czwartą niedzielę postu.